dimecres, 20 de febrer del 2008

The Ocean

Era tarde, pero no veníamos de fiesta. No sé de donde veníamos. Estabamos cansados. Raúl me llevaba a casa en coche y pusimos a Richard Hawley. Entonces empezó a sonar "The Ocean" y nos quedamos callados, escuchando esa maravilla, ajenos a todo, felices. Yo saqué la cámara para grabar ese momento y salió este vídeo:



Luego me dio por hacer más vídeos del estilo, como si de una serie se tratara. Podríamos llamarlo trayectos musicales o algo así. En realidad es solo una manera de hacer vídeos sin pretensiones de canciones que no tienen vídeo oficial para colgarlos en youtube y así poder escuchar esos temas en cualquier momento.

Próximamente os pongo más.

3 comentaris:

Cientificotriste ha dit...

Te quiero papa!
más que a Scarlett, hijo de putaaaaa!

aubia una vez... ha dit...

pues no sé... que cremin els hits d'aquesta manera tan descarada a mi no m'acaba d'agradar... acaben perdent allò que els fa diferents i es converteixen en una cançó sense màgia... sense voler ser repelent, prefereixo que desgastin a bisbal i que deixin la bona música fora d'aquesta merda... bona música als programes de música (q per cert quasi no n'hi ha!!!)

andrea ha dit...

Es encantador.